نیمه شب برای تهجد به نماز خانه مرکز وارد شدم. آن موقع نماز خانه ، همین سالنی بود که پس از تعمیرات ،مرکز همایشهای ابن هیثم نام گرفته است.
صدای ضجه و گریه ای در نماز خانه بلند بود که عاشقانه با خدا مناجات می کرد.اما هرچه به اطراف نگاه کردم کسی دیده نمی شد. تعجبم بیشتر شد و برای یافتن صاحب صدا به هر طرف می رفتم . خوب که دقت کردم متوجه شدم صدا از نزدیکی تریبون می آید. جلو رفتم و دانشجویی را دیده که داخل تریبون رفته و برای اینکه دیده نشود ، عاشقانه با خدا خلوت کرده است.
این خاطره را استاد ، حجه الاسلام محمدحسین زنگنه ( مدرس دروس معارف تربیت معلم ) در یکی از کلاسها برایمان بیان کردند.
خوابگاه 22 بهمن که در جنب مسجد شهید تدین قرار داشت ، محل استقرار دانشجویان رشته امور پرورشی بود. این مرکز از حال و هوای خاصی برخوردار بود و دانشجویان از مناطق و شهرستانهای مختلف استان پهناور خراسان و از فرهنگ های متعدد در آن حضور داشتند. این خوابگاه در 2 طبقه و دارای اتاق های مختلف بود. هر اتاق عنوانی داشت که معمولاً اسامی نواب خاص امام زمان (عج) و سایر بزرگان و صحابه بود.
